Χρήση βελόνας για θεραπευτικούς σκοπούς αποτελεί σημερα κοινη πρακτική στον

ιατρικό και φυσικοθεραπευτικό κόσμο. Αναφερόμαστε στις “ξηρές” βελόνες, σε

εκείνες δηλαδη που δεν μεταφέρουν υγρά εντός ή εκτός του σώματος, μέσω

διαδικασιών όπως οι ενέσεις ή οι αιμοληψίες.

Η χρηση βελόνας για να ερεθιστεί μηχανικά ο μυϊκός, ο αρθρικός, ο συνδεσμικός ή ο

τενόντιος ιστός αποτελεί επι της ουσίας την θεραπευτική πράξη του βελονισμού.

Τοποθετώντας σχεδόν ανώδυνα τις ειδικές, πολυ λεπτές, αποστειρωμένες, μιας

χρήσεως βελόνες σε περιοχές του δερματος, με στόχο να ερεθίσουμε τον ιστό

(συνήθως μύες ή συνδετικό ιστό) που βρίσκεται από κάτω, προκαλούμε μια σειρά

από απαντήσεις από τα συστήματα του οργανισμού.

Σύμφωνα με κλινικές μελέτες των τελευταίων 30 ετών , φαίνεται ότι το τρύπημα της

βελόνας:

1. Ενεργοποιεί κατιόντα

συστήματα αναλγησίας του

οργανισμού μας (άρα μας

ανακουφίζει από τον πόνο)

2. Αυξάνει την αιμάτωση των

ιστών και των νευρων τους

(άρα οι ιστοί μας τρέφονται

καλύτερα)

3. Ρυθμίζει το αυτόνομο

σύστημα και τις ορμόνες μας

(άρα νοιώθουμε πιο ήρεμοι και πιο αποδοτικοί στην καθημερινότητα μας)

Σύμφωνα με διεθνείς κλινικές οδηγίες η χρήση βελονισμού έχει από υποσχόμενα εως

καλά αποτελέσματα σε πληθώρα επώδυνων καταστάσεων, όπως και μακροχρόνιων

δυσλειτουργιών. (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30298749/)

Προτείνεται ανεπιφυλακτα για πολλές παθολογίες και κλινικές οντότητες από τον

Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, και τα Εθνικά Συστήματα Υγείας προηγμένων χωρών